From 62c23e78b7a1a21b9671ce26a4eb72a01931b5cf Mon Sep 17 00:00:00 2001 From: Dmitry <48884694+Dmskrzh@users.noreply.github.com> Date: Mon, 22 Jan 2024 16:46:16 +0300 Subject: [PATCH] feat(quotes): add belarusian lacinka quotes (Dmskrzh) (#4938) * Added "belarusian_laticnka.json" * Update belarusian_lacinka.json Changed "belarusian" to "belarusian_lacinka" --- .../static/quotes/belarusian_lacinka.json | 310 ++++++++++++++++++ 1 file changed, 310 insertions(+) create mode 100644 frontend/static/quotes/belarusian_lacinka.json diff --git a/frontend/static/quotes/belarusian_lacinka.json b/frontend/static/quotes/belarusian_lacinka.json new file mode 100644 index 000000000000..ed8f18bd1be6 --- /dev/null +++ b/frontend/static/quotes/belarusian_lacinka.json @@ -0,0 +1,310 @@ +{ + "language": "belarusian_lacinka", + "groups": [ + [0, 100], + [101, 300], + [301, 600], + [601, 9999] + ], + "quotes": [ + { + "id": 1, + "source": "Ivan Mielež - Ludzi na bałocie.", + "text": "Pry ŭźleskach amal usiudy stajali kalosy, zavichalisia ludzi. Niamała ludziej było i na bałocie - užo dzie-nidzie kasili.", + "length": 121 + }, + { + "id": 2, + "source": "Ivan Mielež - Ludzi na bałocie.", + "text": "Vasil pasłuchaŭsia, ale biez achvoty. Jon prynios ad svajho voza paŭkaravaja chleba, brusok sała i žmieniu zialonaj cybuli, pakłaŭ pierad Hannaj na chustku.", + "length": 156 + }, + { + "id": 3, + "source": "Ivan Mielež - Ludzi na bałocie.", + "text": "Šumiać, šapočuć hrušy. Niedzie zajšoŭsia brecham sabaka, jamu padsabiŭ druhi. Sabaki chutka ŭcichajuć, i ŭžo znoŭ tolki hrušy šumiać...", + "length": 135 + }, + { + "id": 4, + "source": "Ivan Mielež - Ludzi na bałocie.", + "text": "Znoŭ ciahuča, pa-voŭčy zavyŭ sabaka. \"Praŭdu Hanna kazała. By na chaŭtury. Jak čuła ŭsio roŭna...\"", + "length": 98 + }, + { + "id": 5, + "source": "Ivan Mielež - Ludzi na bałocie.", + "text": "Kali jon pavaliŭsia ŭ travu kala voza, nachiliłasia, piaščotna pahładziła pa hałavie.", + "length": 85 + }, + { + "id": 6, + "source": "Ivan Mielež - Ludzi na bałocie.", + "text": "- U nas je zapałka, - radasna paviedamiŭ Chviedźka, zabiahajučy napierad Vasila.", + "length": 80 + }, + { + "id": 7, + "source": "Ivan Mielež - Ludzi na bałocie.", + "text": "- Idzi!.. Nie brašy! - pačuŭ Vasil jaje adkaz. Hanna raptam zaśmiajałasia.", + "length": 74 + }, + { + "id": 8, + "source": "Ivan Mielež - Ludzi na bałocie.", + "text": "Vasil zaŭvažyŭ: pavitaŭšysia, Čarnuška adrazu ŭhledzieŭ, vyłučyŭ z usich jaho.", + "length": 78 + }, + { + "id": 9, + "source": "Ivan Mielež - Ludzi na bałocie.", + "text": "- Kaniešnie!.. Taki kavaler!.. Tolki - vočy ŭ jaje, kažuć, u roznyja baki hladziać. Praŭda?", + "length": 91 + }, + { + "id": 10, + "source": "Ivan Mielež - Ludzi na bałocie.", + "text": "- Kazu! Kazu pradaju! Kamu kazu treba? - kryčaŭ niechta.", + "length": 56 + }, + { + "id": 11, + "source": "Ivan Mielež - Ludzi na bałocie.", + "text": "Abudziŭšysia ŭranku ad šturška, Vasil ubačyŭ nad saboju Jaŭchima Karča, jaki, musić, viartaŭsia z načnoj uciechi.", + "length": 113 + }, + { + "id": 12, + "source": "Ivan Mielež - Ludzi na bałocie.", + "text": "Choć adrazu stała cicha, Dubadzieł nie śpiašaŭsia havaryć.", + "length": 58 + }, + { + "id": 13, + "source": "Ivan Mielež - Ludzi na bałocie.", + "text": "- Upuściŭ! - Vasil raptam uskipieŭ. - Nu, upuściŭ! Što vam!", + "length": 59 + }, + { + "id": 14, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "Ja končyŭ paśla himnazii ŭniviersitet i staŭ vučonym-falkłarystam. Sprava hetaja ŭ toj čas tolki pačynałasia i ličyłasia siarod uładu majučych niebiaśpiečnaj dla isnujučaha paradku.", + "length": 181 + }, + { + "id": 15, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "Ja pabyvaŭ i tam, u mianie byli maładyja nohi i maładaja praha. I čaho mnie tolki nie davodziłasia bačyć!", + "length": 105 + }, + { + "id": 16, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "Kali ja apuściŭ ruku, u vačach hetaj dziaŭčyny - nie, navat dzicionka - zjaviłasia niešta lichamankavaje, balučaje, dziŭnaje.", + "length": 125 + }, + { + "id": 17, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "Jana tak skazała «apošniaja z Janoŭskich», hetaja vasiemnaccacihadovaja dziaŭčynka, što mnie čamuści až pa sercy razanuła žalem.", + "length": 128 + }, + { + "id": 18, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "Tamu ja navioŭ razmovu na dzikaje palavańnie. U Biermana vusny skłalisia, jak kurynaja dupka.", + "length": 93 + }, + { + "id": 19, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "Vializnaja tuša Dubatoŭka vyprastałasia, jon chmyknuŭ i ŭziaŭ Janoŭskuju ščopańniu źvierchu za prazrystuju kiść levaj ruki.", + "length": 123 + }, + { + "id": 20, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "Biazhučna skakała pa vierasie dzikaje palavańnie karala Stacha, imčali šeryja, tumannyja, nachilenyja napierad postaci.", + "length": 119 + }, + { + "id": 21, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "Ja viarnuŭsia ŭ pakoj i, nie zapalvajučy śviečki, sieŭ na łožak. Mianie kałaciła ad choładu, a čerap prosta razłomvaŭsia ad roznych supiarečlivych dumak.", + "length": 153 + },{ + "id": 22, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "- Pryznajusia vam, takija dumki ŭ mianie byli. Mahčyma, ja navat daŭ by im volu, kab nie viedaŭ, što Varona lažyć paranieny.", + "length": 124 + }, + { + "id": 23, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "Na tvary hetaj poskudzi było stolki bojazi, što ja moh by zmoŭknuć, ale nie moh. Ja zhubiŭ usiakuju razvažlivaść.", + "length": 113 + }, + { + "id": 24, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "Vyrašyli, što Ryhor budzie siońniašniaj nočču siadzieć u Chałodnaj łahčynie, adtul niedaloka da chaty, u jakoj žyŭ Svieciłovič, jaho stary «brat-słuha» i kucharka. U vypadku patreby my zmožam jaho tam adšukać.", + "length": 209 + }, + { + "id": 25, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "Ja kryknuŭ dzikim hołasam, i, jak byccam u adkaz na moj kryk, cišyniu nočy razdzior šalony tupat konskich kapytoŭ.", + "length": 114 + }, + { + "id": 26, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "Na tvary stanavoha błukała pamiarkoŭnaja ŭśmieška, jon prychlobvaŭ čajok.", + "length": 73 + }, + { + "id": 27, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "Pradraŭšysia tak-siak praz park Bałotnych Jalin, ja vybiŭsia na ściežku i ŭžo amal padychodziŭ da kryža Ramana.", + "length": 111 + }, + { + "id": 28, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "U vačach maich paciamnieła, i kali ja ačuniaŭ, to pabačyŭ, što końnikaŭ užo nie było.", + "length": 85 + }, + { + "id": 29, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "Unačy Bierman zavodziŭ jaho ŭ chady, i toj kročyŭ pa načnych pierachodach, abudžajučy ŭ słuchaŭkach huki, jakija čuli žychary doma.", + "length": 131 + }, + { + "id": 30, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "- A-ach, - prarypieŭ zubami Ryhor. - Zabyli, što ŭ lisicy ŭ nary zaŭždy druhi chod jość.", + "length": 88 + }, + { + "id": 31, + "source": "Uładzimir Karatkievič - Dzikaje palavańnie karala Stacha.", + "text": "I my vielmi lohka ŭzdychnuli, kali pałac źnik za pavarotkaj alei. Z kašmaram było skončana.", + "length": 91 + }, + { + "id": 32, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "Heta byŭ pieršy hon pryviezienych z horada na daču hałuboŭ, i baćka z synam mocna pieražyvali - ci viernucca jany?", + "length": 114 + }, + { + "id": 33, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "Na hety raz praskočyć nieprykmietna nie ŭdałosia: u prachadnoj zatrymała kałhaśnica z trochhadovym synam. Chłopčyku pry naradžeńni niaŭmiełaja akušerka vyvichnuła nožki. Jaraš tut ža na łavačcy ŭ skvieryku pahladzieŭ małoha.", + "length": 224 + }, + { + "id": 34, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "Ale, prakansultavaŭšy kolki chvorych, Jaraš znoŭ adčuŭ siabie stomlenym. Z im redka heta zdarałasia.", + "length": 100 + }, + { + "id": 35, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "Tarasa zdziviła i naściarožyła takaja niečakanaja samakrytyčnaść. Ščyra heta ci znoŭ paziorstva?", + "length": 96 + }, + { + "id": 36, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "Tarasu spadabałasia takaja padziaka za pačastunak, i jon viesieła zaśmiajaŭsia. Usio-taki jon cikavy chłopiec, hety Słavik. Ale ŭ hałavie jaho - kuča śmiećcia.", + "length": 159 + }, + { + "id": 37, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "Pracu svaju małady Šykovič lubiŭ. Ale paśla taho jak vyśmiejaŭ svajo asistenctva pierad Tarasam, pasada sapraŭdy zdałasia jamu mizernaj i śmiešnaj. Padvypiŭšy, jon vyrašyŭ na rabotu nie iści. Adbudziecca pieradača i biez jaho.", + "length": 226 + }, + { + "id": 38, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "- Čamu ržacie, jak šatłandskija žarabcy? Čerci ryžyja! Špijonić pryjechali? Kudy atamnuju bombu skinuć? Dyk my na vas dziesiać skiniem! I ad vašaha zadrypanaha vostrava nie zastaniecca mokraha miesca!", + "length": 200 + }, + { + "id": 39, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "Syrakvaška ŭziaŭ papku, pračytaŭ napisanaje i lohka śvisnuŭ, jon adrazu zrazumieŭ, čamu Šykoviča zacikaviła hetaja maleńkaja papierka.", + "length": 134 + }, + { + "id": 40, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "«Alošu ŭraziła maja novaja jakaść - umieńnie vykidvać z kabinieta durniaŭ», - padumaŭ viesieła.", + "length": 95 + }, + { + "id": 41, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "- ...Kaniešnie, kali baćka budzie vykidvać z kabinieta ludziej, to synu jość z kaho ŭziać prykład... Kali baćka sabie dazvalaje...", + "length": 130 + }, + { + "id": 42, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "\"Nie źviartajcie ŭvahi. Naznačeńni jaho sam budu praviarać. Vam raju: aścierahajciesia hetaha čałavieka. Ničoha nie vykazvajcie pry im\".", + "length": 136 + }, + { + "id": 43, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "Kładoŭka dla bializny była na haryščy treciaha korpusa, dzie raźmiaščalisia izalatary.", + "length": 86 + }, + { + "id": 44, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "Razhružany kran viartaŭsia z lohkim hułam. Jon lacieŭ pa doŭhim pralocie cecha z chutkaściu ciahnika. Zvinieli šyby i drynčali niezamacavanyja detali i klučy na stanku.", + "length": 168 + }, + { + "id": 45, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "- Och, libierał! - I paviarnułasia da Tarasa: - Dakład karotki. Ja patrabuju, kab hetaha tvajho pižona Šykoviča vyciahnuli na kamitet.", + "length": 134 + }, + { + "id": 46, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "Zvaniła Ira. Jaje zvajšli na instytuckim bale, kab paviedamić pra niaščaście z bratam. Paznała maci, zapłakała: što sa Słavikam?", + "length": 128 + }, + { + "id": 47, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "Da aŭtobusnaj supynki išli moŭčki. Sviaciła maroznaje sonca, jakoje, zdavałasia, pramianiła nie ciapło, a choład. Snieh pad nahami ŭ prachožych źvinieŭ na sotni ładoŭ.", + "length": 167 + }, + { + "id": 48, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "Mnoha i druhich dumak roiłasia ŭ hałavie, pakul Anton Kuźmič, užo adzin, išoŭ ad aŭtobusa da svajho doma pa cichaj vulicy, dzie śnieh nie ačyščaŭsia z pačatku zimy.", + "length": 164 + }, + { + "id": 49, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "Jon raspranuŭsia i, pamyŭšy ŭ vannaj ruki, zahlanuŭ na kuchniu, viesieła i śmiešna paciahnuŭ nosam pavietra.", + "length": 108 + }, + { + "id": 50, + "source": "Ivan Šamiakin - Serca na dałoni.", + "text": "Jon nie zaŭvažyŭ, jak jana źnikała i zjaŭlałasia znoŭ. Niekali jon lubavaŭsia jaje sprytnaściu ŭ damašniaj rabocie: usio hareła pad jaje rukami. Ciapier jon dumaŭ pra inšaje, nie zadumvajučysia, adkazvaŭ joj.", + "length": 208 + } + ] +}