Struktura lib trzyma:
- wskaźnik na zamapowany obszar pamięci
- wskaźnik na funkcję getsym (będzie potem potrzebna do leniwego wiązania
- wskaźnik na tablicę stringów, znajdującą się pod zmienną DT_STRTAB w segmencie PT_DYNAMIC
- wskaźnik na tablicę symboli (DT_SYMTAB jak powyżej)
- rozmiar tablicy symboli
- wskaźnik na relokacje typu plt

Funkcja library_load wykonuje następujące operacje:
-otwiera plik podany jako parametr wywołania, sprawdza czy jest poprawnym plikiem elf
-wczytuje cały plik do bufora, które początek rzutowany jest na nagłówek elfa (Elf32_Ehdr)
-z bufora odczytuje odpowiednie iformacje, pozwalające na przejrzenie wszystkich segmentów
(e_phnum, e_phoffset etc)
-oblicza jest rozmiar potrzebny do załadowania segmentów typu PT_LOAD 
(ostatni bajt ostatniego segmentu PT_LOAD)
-iterując po segmentach, segmenty typu LOAD ładuje do pamięci mniejszymi mmapami z flagą MAP_FIXED 
oraz uprawnieniami PROT_READ | PROT_WRTIE, aby móc przeprowadzić relokacje
-parsuje segment typu PT_DYNAMIC w celu zdobycia wskaźnika na tablicę stringów, sumboli, relokacji 
(w tablicy .rel.dyn i w .rel.plt) oraz wpisania pod odpowiednie adresy tablicy GOT 
uchwytu na library oraz funkcji wiążącej symbole funkcji
-przeprowadza relokacje z tablicy rel.dyn.
-po przeprowadzeniu relokacji nadaje segmentom odpowiednie uprawnienia i zwraca wskaźnik na obiekt typu library.

Funkcja library_getsym iteruje po tablicy symboli aż nie znajdzie symbolu o nazwie podanej w parametrze. Zwraca 
wskaźnik na ten symbol.

Leniwe wiązanie:
-pod odpowiednie sloty w tablicy GOT zostają wpisane: uchwyt do obiektu typu struct library oraz 
funkcja resolveLazy
-w momencie wywołania funkcja w programie zostaje wykonany skok do funkcji resolveLazy
-resolveLazy zawiera tylko wstawki assemblerowe, których zadaniem jest zapamiętanie na stosie 
rejestrów: %eax, %ecx, %edx oraz wywołanie funkcji resolveFunc i ustawienie dla niej parametrów
pod odpowiednimi miejscami na stosie
-funkcja resolveFunc która wiąże symbol funkcji z odpowiednim adresem i zwraca ten adres
-po powrocie do funkcji resolveLazy wrzucam adres zwrócony przez resolveFunc na odpowiednie 
miejsce na stosie, zdejmuję ze stosu niepotrzebne parametry (uchwyt do library i offset relokacji)
przywracam właściwe wartości rejestrom: %eax, %ecx, %edx i wykonuję instrukcję return,
czyli skaczę pod adres właściwej funkcji, która miała zostać wywołana

Szukając informacji dotyczących mmapa znalazłam następujące źródło:
https://chromium.googlesource.com/native_client/src/native_client/+/master/src/nonsfi/loader/elf_loader.c.
Przeprowadzając mapowanie segmentów na nim się wzorowałam.